วันนี้ผมได้แอบหยุดงานเพื่อพาแฟนผมไปสัมภาษณ์งาน...ระหว่างรอผมก็ได้ขับรถไปดูผู้คนที่ทำงานอยู่ในนิคมอุตสาหกรรม...
ระหว่างนั้นผมมีความรู้สึกอิสระอย่างบอกไม่ถูกเมื่อนึกถึงความเครียดในวันจันทร์ที่เกิดขึ้นในออฟฟิซแล้วที่ต้องมาทนเครียด..เพื่อเงินเพิ่ม..และ ผลงาน เพิ่งไม่กี่ร้อยบาทต่อปี...เพื่อคนอื่น...อย่างนั้นหรือ...
ผมกลับมาคิดทบทวนว่าจริงๆแล้ว คนเราจะตายไปหลังจากทำงานพวกนี้..เกษียณเพียงไม่กี่ปีเท่านั้นหรือ ...
เราเกิดมาเพื่อทำอย่างนี้หรือ .. ??
เราต้องทำงานเพื่อคนอื่น..ไปถึงเมื่อไร ??
คำถามมากมายเกิดขึ้นในใจ...??
กลับมองไปเห็นผู้คนมากมายอยู่หน้านิคมอุตสหกรรม ซึ่งมามุงกันหน้าป้ายประกาศ...เพื่อที่จะหางานเพื่อประทังชีวิต...
ผมอยากจะถามคนเหล่านั้นเหลือเกิน...ว่ามีความสุขกันไหม ...
คนที่ขับรถเบนซ์ ...
พนักงานขับรถส่งของ...
คนว่างงานหน้านิคม....
วินมอเตอร์ไซต์....
เจ้าของบริษัท...
คนขับรถไปตีกอล์ฟในขณะที่คนอื่นเค้าทำงานกันงกๆๆ...
แม่ค้าขายลูกชิ้น...
รวมถึงตัวผมเอง....
พวกคนเหล่านั้นแตกต่างกันที่ความคิดจริงหรือไม่....
แต่ตนนี้ผมอยากได้อิสระจัง....
ผมจะเขียนจดหมายถึงตัวเอง ใน 6เดือนข้างหน้า..
แล้วเรามาเปิดอ่านพร้อมๆกัน...
Cr: นายไก่กา
Cr: นายไก่กา
No comments:
Post a Comment